Opis

W stroju męskim istotny był kolor sukmany samodziałowej – bartnicy i strzelcy nosili bure (brązowe), a rolnicy siwe. Charakterystyczny był kapelusz zwany grzybkiem, portki z lnianego samodziału oraz łapcie plecione z lipowego łyka. Łapcie miały lokalną nazwę kurpie – to od nich pochodzi nazwa grupy etnograficznej. W dziewczęcym stroju charakterystyczne były zakładane na koszule gorsety wystki, z opadającymi z tyłu i na biodra klapkami lackami. Wystki nosiły kiedyś tylko dziewczęta, ale z czasem gorsety przejęły także starsze kobiety. Dla nich z kolei typowe były sięgające pasa kaftany jaki. Pod jaki zamiast koszuli zakładano czasami przodzik z haftowanym kołnierzykiem wykładanym na kaftan. Spódnice szyto z samodziałów gładkich lub tkanych w prążki, czasem kraciastych, a także charakterystycznych mienistych – efekt mienienia się uzyskiwano dzięki zastosowaniu wątku i osnowy w różnych barwach. Fartuchy płócienne z koronkowymi wstawkami pojawiły się w latach 20.–30. XX w., noszone najpierw tylko przez dziewczęta, a później także starsze kobiety. Wcześniej w użyciu były zapaski samodziałowe w pionowe prążki. Uzupełnieniem stroju były naszyjniki z bursztynu, wydobywanego lokalnie. W uroczystej wersji ubioru dziewczęta przyozdabiały głowę wysokim czółkiem – cołkiem.

Data i miejsce powstania

lata 70' XX wieku, okolice Puszczy Zielonej

Technika

fotografia barwna

Typ

diapozytyw

Wymiary

6 x 6 cm

Numer inwentarza

MMTy/F/1528/1

Sposób nabycia

1