Strona z albumu Wejchertów

Zdjęcia rodziny Hanny Adamczewskiej-Wejchert i Kazimierza Wejcherta w domu i ogrodzie przy ulicy Nowokościelnej 5 w Tychach.

Audiodeskrypcja:

Czas powstania – lata 50. XX wieku

Wymiary – wysokość: 35 centymetrów, szerokość: 50  centymetrów

Kremowa karta z albumu, pożółkła na brzegach. Na niej tytuł karty oraz cztery prostokątne czarno-białe fotografie. Lewa strona karty z dużą ilością wolnej przestrzeni. Jedynie u góry czarny napis dużymi literami „Dom”, poniżej „z mamą” wyklejone na pożółkłym pasku. Pod napisem, w dolnej części karty pionowe zdjęcie. Z lewej strony kamienny, palący się kominek i wbudowany w ścianę regał z książkami. Na wprost kominka siedzi masywny mężczyzna, z łysiną na czubku głowy. Przedramiona ma oparte o rozpostarte uda. Dłonie splecione, spogląda w ogień. Ubrany jest w ciemną marynarkę. Przy jego lewym boku fragment kobiecych nóg z opadającą do ziemi spódnicą i fartuchem w paski. Na kolanie dłoń. W tle zdjęcia duże okno, którym wpada spora ilość światła. Pod nim kaloryfer. Z prawej strony karty w pionie trzy  poziome fotografie wykonane w jasny dzień. Na górnym zdjęciu, z lewej strony siedzą na niskim murku dwie osoby. Uchwycone bokiem. Bliżej obiektywu Kaźmierz Wejchert. Ma ciemną marynarkę i białą koszulę. Spogląda na krótkowłosego psa o podwójnym umaszczeniu. Budową ciała przypomina on średniego owczarka niemieckiego. Pies stoi między rozwartymi nogami architekta, a pysk kładzie na jego prawym udzie. Przy lewym boku Wejcherta starsza, korpulentna kobieta z siwymi włosami spiętymi w kok. Twarz zamyślona, spojrzenie skierowane nieznacznie w dół. Obie dłonie położone na rączce drewnianej laski. Nosi ciemną bluzkę i długą spódnicę. Na niej jasny fartuch w skośne paski. Przed siedzącą parą wybrukowany dużymi kamieniami chodnik, za nimi przystrzyżony trawnik. Na środkowym zdjęciu z prawej strony ta sama para ukazana bokiem z psem. Tym razem siedzą na ławce,  a kobieta jest bliżej obiektywu. Zmienił się również nieznacznie układ ich ciał. Także pies wykręca mocno szyję w stronę betonowych, szerokich schodów po lewej stronie fotografii.  Z prawej strony ogranicza je metalowa poręcz, z lewej fragment ściany budynku. Na ich szczycie duży spocznik. Na nim z prawej strony siedzi na krześle na wprost starsza kobieta. Ma nogę założoną na nogę, ręce opiera na udach. Twarz zamyślona, lekko skierowana w dół. Ubrana jest na czarno, ze spódnicą sięgającą do połowy łydek. Odznacza się jedynie biały żabot bluzki. W tle tej fotografii jednorodzinny, piętrowy dom nakryty dwuspadowym dachem oraz bezchmurne niebo. Ostatnie zdjęcie jest zbliżeniem na kobietę na krześle. Z tej perspektywy ma twarz o mocnych, niemal męskich rysach. Wydatny nos i cerę pooraną głębokimi zmarszczkami. Spogląda w stronę obiektywu. Ciemne, proste włosy ma zaczesane do tyłu. Swoją lewą dłonią przykłada do ust lufkę z papierosem. Jej dolną część ciała niemal całkowicie zasłania ustawiony bokiem pies z poprzednich zdjęć. Spod szyi psa wystaje czubek czarnego trzewika kobiety.

Fotografie zostały wykonane w domu Kaźmierza Wejcherta i Hanny Adamczewskiej przy ulicy Norwida 57  w Tychach. Jedna ze starszych kobiet to matka architekta Wiktoria Wejchert z domu Terajewicz, która miała korzenie polsko-litewskie. W swoich wspomnieniach Kazimierz Wejchert podkreślał, jak wielki wpływ miały na niego geny rzetelnej, zasadniczej rodziny poznańskiej od strony ojca, połączone z  cechami matki pochodzącej z Wileńszczyzny.