Obwoluta w kolorze wiśniowym, płócienna. Wewnątrz karty kartonowe, czarne, z wydzielonymi obszarami na umieszczenie znaczka pocztowego.
Na każdej z kart znajdują się znaczki zebrane tematycznie, zgodnie z wizerunkiem. Można skategoryzować je następująco:
– zwierzęta: zwierzęta leśne, ptaki, koty, motyle, dinozaury, konie
– przyroda: kwiaty
– sztuka: malarstwo europejskie w polskich muzeach, sceny batalistyczne, polskie dworki szlacheckie
– rozwój techniki: statki kosmiczne, pociągi, samochody, statki morskie
– sport: wyścig pokoju, igrzyska olimpijskie – zimowe oraz letnie
– kolejne rocznice powstania Polski Ludowej, wizerunki głów państw europejskich
– znane osobistości ze świata nauki, kultury, sztuki, literatury
Klaser filatelistyczny, z pozoru zwyczajny album – w swoim wnętrzu kryć mógł kilkadziesiąt, a nawet kilkaset małych druczków – z zabawną treścią, o artystycznym wykonaniu – znaczków pocztowych. Któż w dzieciństwie ich nie zbierał? Nie starał się rozszyfrować zawiłych rysunków i drobnych napisów?
W niejednym domu kryją się klasery, które w okresie PRL-u święciły triumfy. Znaczki były oknem na świat, do miejsc niedostępnych dla osób zza żelaznej kurtyny. Przywodziły na myśl dalekie kierunki, odległe krainy, kolory, zapachy i smaki. Uruchamiały zmysły i wyobraźnię.
Kolekcjonować można było do woli, wymieniać się, prezentować na wystawach, w szkołach, świetlicach, domach kultury, na spotkaniach Kół Filatelistycznych.
Skąd się wzięły znaczki?
Odpowiedź na to pytanie wydaje się być kluczowa. Znaczek, w znanej dziś nam formie, jest wytworem nowożytnym, jako małe pokwitowanie dołączane do listów, stanowiące znak zapłaty. Stempel pocztowy i opłaty istniały w Londynie, Paryżu, na Sardynii, w Austrii, w Chinach. Za pierwszy znaczek, swoim wyglądem przypominający ten „współczesny”, można uważać londyński „czarny pens” z 1840 roku. To data arcyważna w historii filatelistyki. To w Anglii doszło do reformy poczty, która uwzględniała tanie, stałe opłaty za paczki i przesyłki, z płatnością z góry, którą potwierdzał naklejony znaczek. Wzór angielski szybko przejęły urzędy pocztowe w całej Europie, a także w odległych krańcach Świata.
Niezwykle szybko znaczki, prócz swojej nadrzędnej funkcji stały się także obiektem kolekcjonerskim – ze względu na prezentowane wizerunki. Przyciągała cena, niewielki rozmiar oraz łatwość jego zdobycia. W II poł. XIX w., w Wielkiej Brytanii, opublikowano pierwszy podręcznik zbierania znaczków. Znaczki pocztowe są wspaniałym źródłem do badań nad historią, polityką, ekonomią, sztuką czy nawet zagadnieniami technicznymi. Niezwykle często wydawane z okazji rocznic, upamiętnień, ważnych momentów w dziejach.
oprac. Agata Berger-Połomska
Bibliografia:
https://zgpzf.pl/ [data dostępu: 23.04.2024 r.]
https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3900836 [data dostępu: 23.04.2024 r.]
