Pracownia Augustyna Dyrdy w domu prywatnym artysty przy ul. Paprocańskiej, 1985 rok. W centrum stół rzeźbiarski – kawalet, a na nim portret matki rzeźbiarza. W głębi po prawej m.in. model pomnika wybitnego pszczelarza ks. Jana Dzierżonia. Został on zrealizowany w Kluczborku przy ulicy Byczyńskiej (1981). Po lewej, pod ścianą, wykonana w drewnie Głowa kobieca (1969), która znajduje się obecnie w zbiorach Muzeum Miejskiego w Tychach.
Augustyn Dyrda urodził się 4 lipca 1926 roku w Wyrach koło Tychów. Ukończył bielską Szkołę Malarstwa, Rzeźby i Grafiki (przemianowaną w 1947 roku na Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Juliana Fałata w Bielsku-Białej). W latach 1948–1954 studiował na Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Uczęszczał do pracowni prof. Xawerego Dunikowskiego (był jego ostatnim żyjącym uczniem). Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w 1954 roku. Brał udział w licznych wystawach okręgowych, ogólnopolskich i zagranicznych. Był laureatem licznych nagród i wyróżnień w konkursach, m.in. organizowanych przez Zarząd ZPAP Okręg Katowice. Mieszkał i pracował w Tychach.
W jego dorobku znajdują się liczne realizacje pomnikowe, rzeźby plenerowe, portrety, tablice pamiątkowe, małe formy rzeźbiarskie i medale. Twórca płaskorzeźby przedstawiającej górnika i dziewczynę na osiedlu A (1955), rzeźby plenerowej „Chłopcy z gęsią” (1957), pomnika Powstańca Śląskiego (1958), rzeźby oszczepniczki na osiedlu A (1958 – niezachowana), plenerowej grupy rzeźbiarskiej „Niedźwiadki” (1962), pomnika Walki i Pracy (1975), rzeźby plenerowej–fontanny „Karolinka” (1984), tablicy upamiętniającej Augusta Kissa (2003), popiersia generała Stefana Grota–Roweckiego (2004), rekonstrukcji rzeźby powstańca z przedwojennego pomnika na placu Wolności (2007), rzeźby plenerowej „Stary Alojz” (2007). Poza Tychami zrealizował m.in.: pomnik Bohaterom Czerwonych Sztandarów w Dąbrowie Górniczej, pomnik Arki Bożka w Racibórzu.
