Rozalia Świerkot urodziła się 25 września 1908 r. w Żwakowie, gdzie się wychowywała oraz ukończyła Szkołę Powszechną. Była trzecim z ośmiorga dzieci Walentego oraz Julii Szymon.
W 1929 r. wyszła za mąż za gajowego – Jana Świerkota. Ich ślub odbył się w kościele p.w. Marii Magdaleny. Młodzi małżonkowie zamieszkali w leśniczówce w Żwakowie, znajdującej się przy dzisiejszej alei Bielskiej, gdzie otrzymali mieszkanie i ziemię pod uprawę. Jan pracował w lasach książęcych, Rozalia prowadziła gospodarstwo i zajmowała się domem. W tej leśniczówce urodziło im się sześcioro dzieci: najstarsza Janina, Jan, bliźniacy – Józef i Brunon, Monika i Wiktor.
W 1938 r. Jan otrzymał posadę gajowego nieopodal Pszczyny – w Piasku, gdzie przeniósł się z całą swoją rodziną. W tamtym czasie małżeństwu Świerkotów urodziło się jeszcze czworo dzieci: Łucja, Cecylia, Henryk oraz Gertruda.
Rozalia oraz Jan byli niezwykle życzliwymi ludźmi, którzy zawsze spieszyli swoim bliskim z pomocą. Tak też było w pierwszych dniach września 1939 r., kiedy to na terenie Żwakowa toczyły się walki z oddziałami wojsk niemieckich, w wyniku których ucierpiało wiele zabudowań, w tym dom rodzinny Rozalii Świerkot. Jan zorganizował pomoc i wspólnymi siłami dom meszkalny i budynki gospodarcze zostały odbudowane.
W marcu 1945 r. Jan Świerkot, podobnie jak wielu Górnoślązaków, został aresztowany i wywieziony na Syberię. Nigdy nie powrócił do rodziny. Zmarł we wrześniu 1945 r.
Rozalia Świerkot w wieku 37 lat została wdową z dziesięciorgiem dzieci. Musiała opuścić służbowe mieszkanie; kilka lat dzierżawiła gospodarstwo w Czarkowie, lecz ostatecznie przeniosła się do domu swoich rodziców w Żwakowie. Bardzo dobrze znała się na prowadzeniu gospodarstwa, a dzięki jej zaradności i mądrości jej dzieci nigdy nie zaznały głodu.
Rozalia, w 1958 r., jadąc na rowerze tzw. szosą bielską uległa wypadkowi. Już nigdy nie odzyskała dawnej sprawności. Zmarła 28 sierpnia 1963 r., w wieku 55 lat. Byłą wdową, matką dziesięciorga dzieci i babcią dwudziestu trzech wnucząt.
