Wystawy Archiwalne

Wystawa prezentuje założenia i losy koncepcji niezrealizowanego osiedla „Stella” w Tychach, które projektował zespół pod kierunkiem Hanny Adamczewskiej-Wejchert i Kazimierza Wejcherta.

Idea stworzenia „Stelli”, swoistego osiedla-eksperymentu, wiązała się z uruchomionym w 1974 roku Programem Rządowym „PR-5”. Celem programu było znaczące podniesienie jakości budownictwa mieszkaniowego i wskazanie kierunków jego rozwoju po 1990 roku. PR-5 – jeden z największych i najbardziej kompleksowych tego rodzaju przedsięwzięć badawczo-wdrożeniowych w historii Polski – był jednym z siedmiu procedowanych w tym czasie rządowych programów badawczo-rozwojowych. Ich

Fotografie ze zbiorów Muzeum Miejskiego w Tychach, prezentowane w formie wielkoformatowych wydruków, stały się swoistą scenografią 14. Międzykulturowego Festiwalu Folklorystycznego „Zagłębie i Sąsiedzi”. Tytułowe przenikanie to nie tylko dialog między zdjęciami Stanisława Gadomskiego i Barbary Kubskiej, to również doświadczanie wciąż żywej kultury i tradycji wraz z osobami uczestniczącymi w festiwalowych wydarzeniach.

O fotografiach Stanisława Gadomskiego O fotografiach Barbary Kubskiej O strojach ludowych Kto stoi za przygotowaniem wystawy? (organizatorzy i twórcy) Szczegóły (czas trwania, miejsce, godziny otwarcia i wstęp)   O fotografiach Stanisława Gadomskiego Tytuł wystawy nawiązuje do zdjęć Stanisława Gadomskiego (1929–2013) z cyklu „Polskie stroje ludowe”, które w latach 1979–1981 publikowane były na ostatniej stronie tygodnika „Panorama”. Gadomski wykonał fotografie w

Pierwsza krytyczna wystawa Tyskiego Klubu Fotograficznego KRON. Grupa rozwiązała się 40 lat temu. Jej trzon tworzyli Michał Cała (ur. 1948), Tadeusz Kluba (ur. 1951), Krzysztof Pilecki (ur. 1958), Henryk Rączkowski (1952–2008), Mieczysław Wielomski (1948–2018) i Zbigniew Zalewski (ur. 1951).

KRON został założony w 1976 roku przez Mieczysława Wielomskiego. Działał przy Zakładowym Domu Kultury „Teatr Mały” Fabryki Samochodów Małolitrażowych Bielsko-Biała Zakład nr 2 w Tychach. Początkowo klub zrzeszał kilkudziesięciu członków, organizował odczyty, spotkania, konkursy, wystawy, plenery fotograficzne. Integrował środowisko fotograficzne w mieście. Mieczysław Wielomski znalazł dla klubu nazwę krótką i wymowną: kron to szkło techniczne charakteryzujące

Społeczny odbiór dziedzictwa polskiej powojennej architektury modernistycznej pozostaje kwestią złożoną. Z jednej strony ostatnie lata przyniosły – w dyskursie w coraz większym stopniu przenikającym do głównego nurtu – jego uznanie i dowartościowanie. Z perspektywy praktycznej ten sam okres zebrał jednak (i wciąż zbiera) niszczycielskie żniwo. Modernistyczne dzieła, które powstały w latach 60. i 70. XX wieku, na przestrzeni ostatnich dekad znikały z ulic naszych miast lub przechodziły metamorfozy, po których trudno w nich rozpoznać dawne, pełne lekkości i precyzji, projekty. W niektórych przypadkach towarzyszyły temu głośne protesty, w innych odbywało się to w całkowitej ciszy.

„Memento” jest sposobem na upamiętnienie – a może niekiedy „odpomnienie”? – nieistniejących już lub zupełnie do samych siebie niepodobnych ikon. W cyklu monochromatycznych grafik brazylijsko-włoski artysta i architekt Vinicius Libardoni portretuje powojenne gmachy z różnych miast Polski, w poetycki sposób oddając przy tym paradoks ich losu. Tyski ZEG i brutalistyczny katowicki dworzec kolejowy, warszawski Supersam i pawilon meblowy „Emilia” na dystopijnych obrazach z

Prezentuje fotografie dokumentujące miejsca i obiekty związane z życiem codziennym mieszkanek i mieszkańców gminy Tychy w pierwszej połowie XX wieku.

Pokazuje miejsca i obiekty zlokalizowane w centrum wsi, w pobliżu rynku i okolicy, m. in. ulice, domy mieszkalne, sklepy, budynki użyteczności publicznej, obiekty związane z oświatą i życiem kulturalnym. Zwraca uwagę na działające już w XIX wieku browary, fabrykę celulozy, cegielnię, szkołę, dworzec kolejowy i Ochotniczą Straż Pożarną. Tychy jako gmina wiejska liczyła w 1906 roku ok. 5 000 mieszkańców, a w 1934 roku – ok. 9 100. Zajmowała w latach 30. XX wieku obszar

Samotność ma wiele oblicz i można ją odczytywać na różne sposoby. Nie zawsze musi ona łączyć się ze smutkiem.

Motyw samotności zainspirował słuchaczki i słuchaczy Studiów Podyplomowych Historii Sztuki Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, którzy, w ramach zajęć Warsztaty metodyczne – or­ganizacja wystawy, pod kierunkiem dr. Patryka Oczki, przygotowali wystawę na bazie kolekcji tyskiej instytucji. Będzie można zobaczyć przede wszystkim prace artystów związanych ze środowiskiem śląskim, m.in. Ryszarda Czernowa, Jana Nowaka, Artura Pławskiego, Aleksandra Raka, Bonifacego Śliwy i F

Ekspozycja to podróż do lat 1939–1945 oraz przypomnienie losów mieszkańców i mieszkanek Czułowa – najdalej wysuniętej na północ dzielnicy Tychów. Pokazuje ich życie codzienne podczas niełatwej wojennej rzeczywistości, której na każdym kroku towarzyszył znak orła ze swastyką. Mimo upływu 78 lat od zakończenia II wojny światowej pamięć o tragicznych wydarzeniach z 1945 roku jest nadal żywa wśród lokalnej społeczności – do dziś można napotkać w Czułowie ślady działań wojennych.

Tytułowe „chacharskie mundury” dotyczą wszystkich żołnierzy służących w niemieckim wojsku, których losy związane były właśnie z Czułowem podczas ostatniej wojny światowej. Warto przypomnieć, że zburzenie, powstałego w 1937 roku pomnika Powstańców Śląskich stało się początkiem zmian, jakie nastały po wkroczeniu wojsk niemieckich do Tychów. Na wystawie zostaną zaprezentowane wątki związane nie tylko z mieszkańcami i mieszkankami Czułowa, ale też z osobami, kt

To podróż w świat wyobrażeń Stanisława Mazusia, artysty związanego od 1968 roku z Tychami, znanego przede wszystkim z twórczości malarskiej, ale nie tylko…

Wystawa łączy teraźniejszość z przeszłością – prezentuje najnowsze, nieeksponowane jeszcze obrazy artysty z lat 2018–2022 oraz wybór prac zgromadzonych w zbiorach Muzeum Miejskiego w Tychach, które reprezentują całokształt jego twórczości. Podróż w świat wyobrażeń Stanisława Mazusia rozpoczniemy od tu i teraz – w pełni ukształtowanej charakterystycznej stylistyki przepojonej niezwykłą wrażliwością na otaczający świat. Odzwierciedlają ją martwe natury, sta

On fotografował budowę Tychów od 1954 roku do lat osiemdziesiątych. Ona sięga do archiwum jego zdjęć współcześnie. Dziadek i wnuczka. Pracownik sektora budowlanego i artystka wizualna.

Barbara Kubska skupia uwagę na człowieku, patrzy na miasto jak na dom, nie tylko jak na projekt urbanistyczno-architektoniczny. Wybiera fotografie, z którymi twórczość Zygmunta Kubskiego nie jest kojarzona – nie mają znamion dokumentacji technicznej. Nie tyle przedstawia obrazy, co sposób patrzenia na nie.   Barbara Kubska (1986) – artystka wizualna, posługująca się w swoich projektach artystycznych głównie fotografią, instalacją oraz obiektami. Absolwentka i wykładow

Przy pierwszym kontakcie monotonne, ciężkie i ponure, ale po bliższym przyjrzeniu pełne niuansów, interesujących współbrzmień. Wielki przemysł w malarstwie i grafice ma różne oblicza.

Sposób prezentacji tematu jest wypadkową indywidualnego spojrzenia artysty oraz kontekstu, w którym przyszło mu tworzyć. Zachłyśnięcie się rozmachem, przytłoczenie i sentyment – to tylko niektóre z reakcji stojących u podstaw procesu twórczego. Możemy je odczytywać w jednostkowych dziełach, w odniesieniu do indywidualnych ścieżek twórczych, które w zestawieniu dają jednak znacznie więcej – stanowią zachętę do szerszego namysłu nad złożonością zanikającego ju

Wystawa fotograficzna z okazji jubileuszu GKS–u Tychy pokazuje – poprzez miejsca, ludzi i wydarzenia – długą drogę do powstania w mieście wielosekcyjnego klubu sportowego.

Jak powstaje klub sportowy? Nie wystarczy powołać sekcje, wytypować prezesów, skompletować drużyny i zawodników, zapewnić im trenerów i pieniądze. Trzeba jeszcze, a może przede wszystkim, nadać klubowi tożsamość, wpleść go w miejski organizm, w życie miasta i jego mieszkańców. W przypadku Tychów było to o tyle trudniejsze i bardziej skomplikowane, że młode miasto nie miało większych tradycji sportowych i poczucia wspólnoty. Szykowała się prawdziwa praca od podstaw

Wystawa to spojrzenie na warunki pracy w aptekach i próba przywrócenia przestrzeni, w której natura łączy się z nauką, aby dotrzeć do kosmotechnicznych korzeni tego zawodu. Zaproszeni przez kuratorkę Agatę Szymanek artystki i artyści odwołują się do różnych metod leczenia oraz rozważają status pracowniczek systemu opieki, a także zachodniego podejścia do życia i medycyny. Równocześnie prezentowane obrazy, rysunki, fotografie i obiekty nawiązują do sztuki traktowanej jako symboliczny akt uzdrawiania.

Farmaceutki wykazują się znajomością substancji, leków, ludzkiego ciała – tę wiedzę muszą systematycznie poszerzać. Praca w aptece wiąże się z dużą odpowiedzialnością prawną i finansową. To też codzienne zmaganie się z wieloma pacjentami oraz wyczerpujące nocne dyżury. A jednocześnie to zajęcie, wynikające z chęci pomocy i otoczenia opieką drugiego człowieka. Jest to temat, o którym warto opowiedzieć. Zwłaszcza w czasie pandemii i idących za nią ekonomiczny