MMTy/HM/442
papier, rękopis
wymiary: dł.: 21 cm, szer. 14,3 cm
Zakup
Cztery strony z rękopisem z informacjami o historii Mikołowa, Łazisk Górnych i Tychów, które autor zaczerpnął miedzy innymi z książki „Mikołów: zarys rozwoju miasta” autorstwa Jana Kantyki i Alojzego Targa. W tekście informacje o m.in. rozwoju przemysłu i powstaniu drukarni Karola Miarki w Mikołowie, najstarszej informacji w źródłach pisanych o Łaziskach oraz rozwoju przemysłu na tym terenie oraz o patronie jednej z łaziskich ulic Janie Wieczorku i powstaniu stacji pocztowej w Tychach (mieściła się w centrum gminy w gospodzie znanej później jako restauracja Strzeleckiego). Na stronie trzeciej pod notatkami o Łaziskach Górnych rysunek kościoła pw. św. Wojciecha w Mikołowie z datą 1842 rok (obecnie kościół pw. św. Wojciecha i Matki Bożej Śnieżnej).
Alfons Wieczorek urodził się w 1916 roku w Mikołowie. Był synem Jana i Tekli z domu Popiołek (Jan Wieczorek często mylony jest z Józefem Wieczorkiem, działaczem komunistycznym). W 1923 roku Jan Wieczorek został wybrany naczelnikiem gminy Tychy. Rodzina przeniosła się więc z sąsiedniego Mikołowa do Tychów.
Alfons pobierał nauki m.in. w Śląskich Technicznych Zakładach Naukowych w Katowicach. Rysunku uczył go Paweł Steller, znany artysta plastyk. W latach II wojny światowej Alfons Wieczorek, jak wielu Ślązaków, służył w Wehrmachcie. Podczas walk na froncie wschodnim dostał się do niewoli. Po ucieczce z niewoli działał w Armii Krajowej na Żywiecczyźnie pod pseudonimem „Potok”. Po wojnie przez wiele lat pracował w kopalni „Ziemowit” w Lędzinach.
Zapisał się w historii jako twórca licznych obrazów, głównie akwarel, dokumentujących pejzaże Tychów, ziemi pszczyńskiej i Beskidu Śląskiego. Malował także kwiaty. Poza akwarelą sięgał również po farby olejne, stosował także techniki graficzne (linoryt, drzeworyt). Na zamówienie wykonywał projekty okolicznościowych druków i etykiet (m.in. dla Fabryki Papieru i Celulozy w Tychach-Czułowie).
W 1995 roku Alfons Wieczorek został wyróżniony nagrodą Prezydenta Miasta Tychy w dziedzinie kultury.
Zmarł w 1997 roku.
Agnieszka Ociepa-Weiss
