Zbiory Działu Historii Miasta – MMTy/KM/118
Mapa na podłożu płóciennym, ręcznie naniesiony kolorowymi farbami plan urbanistyczny miasta
Wymiary: 260 x 288 cm
Dar
Obiekt po konserwacji
Plan ogólny Nowych Tychów, opracowany w „Miastoprojekcie Nowe Tychy”. Przedstawia zrealizowaną i planowaną do zrealizowania zabudowę miasta (budowa Nowych Tychów rozpoczęła się w 1951 roku). Plan miasta oparty został na dwóch głównych osiach. Oś północ-południe miał tworzyć ciąg pieszy łączący park północny z położonymi na południu terenami leśnymi. Oś wschód-zachód to wykop linii kolejowej przebiegającej przez środek miasta. Na przecięciu osi zaplanowano czworobok głównych ulic wyznaczających centralne dzielnice miasta (dzisiejsze ulice Niepodległości, Armii Krajowej, Piłsudskiego i Grota Roweckiego). W punkcie przecięcia osi miał stanąć dworzec kolejowy Tychy Śródmieście.
Budowę miasta rozpoczęto od osiedli położonych na północ od wykopu kolejowego. Na planie zrealizowane osiedle mieszkaniowe A, kolejne osiedla B i C w trakcie budowy; pozostała zabudowa miasta na planie to projekty.
4 października 1950 roku w Warszawie Prezydium Rządu przyjęło uchwałę w sprawie rozbudowy Tychów. Miesiąc później, 8 listopada, Prezes Rady Ministrów Józef Cyrankiewicz wydał rozporządzenie w sprawie nadania Tychom ustroju miejskiego z dniem 1 stycznia 1951 roku. Pierwsze osiedle mieszkaniowe Nowych Tychów, nazwane roboczo literą „A”, zaprojektował Tadeusz Teodorowicz-Todorowski, związany z Politechniką Śląską.
Konkurs na całościową koncepcję urbanistyczną nowego miasta wygrał zespół architektów, związany z „Miastoprojektem ZOR” w Warszawie, pracujący pod kierunkiem Kazimierza Wejcherta i Hanny Adamczewskiej (później Adamczewskiej-Wejchert). W 1955 roku powstał „Miastoprojekt Nowe Tychy”. Jego pracownicy przez ponad trzydzieści lat realizowali kilkakrotnie modyfikowany plan zagospodarowania przestrzennego miasta Tychy.
Agnieszka Ociepa-Weiss
