Blankiet do gry w Śląską grę liczbową „Karolinka”; na awersie nadrukowane trzy kolumny z numerami-odcinkami do kontroli. W prawym górnym rogu miejsce na wpisanie daty gry; na dole wyznaczone miejsce na naklejenie banderoli oraz informacja o sposobie zakreślania liczb. Na rewersie podział na trzy kolumny: informacja o pouczeniu, miejsce na dane gracza oraz tabela wygranych z kuponów systemowych.
Karolinka była śląską grą liczbową – lokalną loteria, czymś na kształt Toto-Lotka. 17 grudnia 1955 roku Prezydium Rządu przyjęło ustawę powołującą do życia instytucję, której dochód miał być przeznaczony na budowę i remonty obiektów o charakterze sportowym. Efektem tego było powstanie, 25 stycznia 1956 roku, Totalizatora Sportowego.
Śląska Karolinka była drugą, lokalną grą liczbową, zaraz po poznańskich Koziołkach. Cieszyła się sporą popularnością, której szczyt przypadł na lata 60. XX w. Jej twórcą był ówczesny wojewoda śląski – Jerzy Ziętek, zaś pomysłodawcą Józef Adamczyk, którego europejskie podróże i obserwacje loterii w innych krajach były zachętą do stworzenia lokalnej gry liczbowej. Pierwsze losowanie Karolinki odbyło się 6 stycznia 1957 roku Aby wygrać należało poprawnie wytypować 5 z 90 liczb. Początkowo loteria ta miała istnieć jedynie 3 miesiące, jednak dzięki wielkiej popularności przetrwała aż 34 lata. Zwycięzca głównej wygranej prócz wypłaty pieniężnej otrzymywał również nagrodę – działkę budowlaną oraz bon na materiały budowlane.
Według regulaminu połowa wpływów z loterii była przeznaczana na wygrane, zaś druga połowa trafiała do kasy urzędu wojewódzkiego; dzięki czemu nie trzeba było oddawać pieniędzy z loterii do kasy państwowej, a można było wykorzystywać je inwestując lokalnie – m.in. w budowę Wojewódzkiego Parku Kultury i Wypoczynku, Spodka, czy sanatorium w Rabce-Zdroju
Rok 1990 to moment ostatecznej likwidacji tej niezwykle popularnej na Górnym Śląsku gry liczbowej.
Źródło:
https://historykon.pl/historia-gier-liczbowych-w-polsce/ (data dostępu: 24.05.2023)
Agata Berger-Połomska
