Zbiory Działu Etnologii – MMTy/ŻC/212
Metal, produkcja fabryczna
Wymiary: szerokość: 4 cm, długość: 1,3 cm
Dar
Blaszki szewskie, trzy sztuki. Metalowy element w kształcie półksiężyca, z trzema otworkami. Służyły do podkuwania butów – blaszkę przybijano gwoździkami do podeszwy buta od spodu, z przodu (pod palcami) oraz z tyłu (pod piętą, na tylnej części obcasa) buta. Małe gwoździki (koniecznie krótsze od grubości podeszwy) przechodziły przez trzy dziurki znajdujące się w każdej blaszce. Krzywizna blaszki podyktowana jest kształtem buta, który w miejscach przybijania blaszek jest zazwyczaj zaokrąglony.
Buty podkuwano już w starożytnym Rzymie, a niektóre rodzaje obuwia podkuwa się do dnia dzisiejszego. Blaszki szewskie zapobiegały przedwczesnemu, nadmiernemu zużywaniu się obuwia, wzmacniały je, czasem umożliwiały także drobną reparację. Blaszki produkowano w wielu rozmiarach i kształtach. Oprócz tych w kształcie półksiężyca, stosowano także na przykład metalowe elementy w kształcie wąskiej podkowy, przybijane na całym zewnętrznym obwodzie obcasa. Całą przednią część buta nabijano natomiast czasem dodatkowo kilkunastoma, lub nawet kilkudziesięcioma rozłożonymi regularnie gwoździkami. Najczęściej podbijane były buty żołnierskie, a także cięższe buty robocze.
Współcześnie, podkuwanie butów jest coraz mniej praktyczne, między innymi ze względu na nawierzchnie dróg i chodników, na których podkute buty ślizgają się. Dziś podkute buty posiadają m.in. członkowie historycznych grup rekonstrukcyjnych.
Iga Fedak
