Dokument z wizerunkiem Matki Boskiej Wniebowziętej.
W centralnej części wizerunek Matki Boskiej, ubranej w suknię w białym kolorze oraz kremowy płaszcz. Na głowie Maryi biały welon. Matka Boska ukazana w pozycji stojącej, z rozpostartymi ramionami. Wzrok kieruje ku górze. Wokół głowy Maryi złota aureola ozdobiona rzędem gwiazd. Maryja stoi boso na kuli, a pod stopami ma węża oraz sierp księżyca. Zza pleców Matki Boskiej rozchodzą się promienie światła. W górnej części napis: „Kongregacya Maryańska”. W dolnej części tekst aktu poświęcenia uzupełniony pismem odręcznym. Pod spodem modlitwa do Najświętszej Maryi Panny. Cały tekst w czarnym kolorze; dodatkowo na akcie, po stronie lewej, widoczny odcisk pieczęci w czerwonym kolorze (słabo czytelny). Akt wydany został dla Stefanii Krzyżowskiej 8 grudnia 1940r., podpisany przez ks. Eryka Twardzika. Dokument zaramowany i zaszklony. Rama prosta, drewniana w brązowym kolorze. Wewnętrzna krawędź ramy w złotym kolorze.
Sodalicja Mariańska, zwana także Kongregacją Mariańską to katolickie stowarzyszenie religijno-społeczne, zrzeszające czcicieli Maryi. Pierwsza Sodalicja Mariańska, tzw. „Prima Primaria” powstała w Rzymie w 1563 r., z inicjatywy belgijskiego jezuity – Jana Leunisa. Członkowie sodalicji mieli dbać o własne doskonalenie moralne, pielęgnować pobożność maryjną i eucharystyczną, nauczać katechizmu ludzi prostych oraz zaniedbaną młodzież, a także prowadzić akcje charytatywne. Działalność sodalicji wyrażało hasło: „per Mariam ad majorem dei gloriam” (Przez Maryję – wszystko na większą chwałę Boga). Sodalicje rozwijały się w Europie przy szczególnym wsparciu papieży. Do połowy XVIII w. przyjmowano do nich jedynie mężczyzn i chłopców. Później – również kobiety.
W Polsce rozpoczęły działalność w momencie pojawienia się w kraju jezuitów. Sodalicje zawieszone zostały w czasie zaborów. Ich odrodzenie nastąpiło na początku XX w. i następnie – w dwudziestoleciu międzywojennym. Związane było przede wszystkim z działalnością paulinów na Jasnej Górze.
