Obraz przedstawiający pejzaż leśny. Na pierwszym planie, po lewej, w głąb kompozycji biegnie droga. Na prawo od niej płynie potok, którego brzeg porośnięty jest bujną roślinnością z wyróżniającymi się kępami czerwonych kwiatów. Nieco w głębi widoczny jest niewielki mostek. Drogę i potok po obu stronach kompozycji flankują korony drzew: wysokie i rozłożyste w kolorze ciemnozielonym oraz znacznie niższe–brunatnozielone. Ukazaną przestrzeń zamyka zwarta, jakby zamglona linia lasu utrzymana w tonacji zieleni i błękitów przechodzących we fiolety. Nad koronami drzew płyną szaro–błękitno–białe obłoki na tle czystego błękitu nieba. Sygn. w p.d. narożniku: „K. Kopczyński / 84”.
Obraz oprawiony w profilowaną, drewnianą, pomalowaną na brąz ramę ze złoconym wewnętrznym otokiem. Na odwrocie, na płótnie, metryka z informacjami o autorze i jego dziele.
Kazimierz Kopczyński urodził się 4 marca 1908 r. w Nowym Sączu. Ukończył tamtejsze Gimnazjum im. Jana Długosza, a następnie Państwowe Kursy Nauczycielskie przekształcone w Państwowe Pedagogium w Krakowie. W latach 1940–1945 przebywał w obozie jenieckim w Murnau, gdzie uczył się malarstwa pod kierunkiem współwięźnia prof. Maksymiliana Feuerringa. W 1948 r. wstąpił do ZPAP, rozwijając w nim żywą działalność. Od 1961 r. przez blisko 30 lat należał do grupy artystycznej „Beskid”. Uprawiał przede wszystkim malarstwo olejne, akwarelę oraz rysunek. Jego prace znajdują się w zbiorach Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, licznych instytucjach oraz muzeach, a także w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą. Zmarł 14 października 1992 r. w Bielsku–Białej.
dr Patryk Oczko
