Fragment projektu witraża do planowanego w Tychach kościoła. Nieregularny obrys całości odzwierciedla falisty układ okien projektowanego obiektu. Pozioma kompozycja w układzie pasowym przedstawia w bardzo syntetyczny sposób sceny biblijne w porządku chronologicznym. Od lewej są to kolejno: drzewo poznania dobra i zła symbolizujące grzech pierworodny, wygnanie z Raju, historia Kaina i Abla, przejście przez Morze Czerwone i Zwiastowanie. Wszystkie sceny są narysowane czarnym tuszem. Kreska jest ekspresyjna i bardzo szkicowa. Cała kompozycja została podzielona na barwne pola o płynnych obrysach, które nie pokrywają się z granicami poszczególnych scen. Pola te utrzymane są w czterech barwach: żółtej, czerwonej, niebieskiej oraz w kolorze tła papieru.
Sygn. ołówkiem w pobliżu p.d. narożnika: „Anna Szpakowska–Kujawska / 1958”. Na odwrocie projekt nie ukończony – szkic ołówkiem z naniesionymi temperą polami barwnymi.
Powyższa koncepcja witraża była integralnym elementem projektu architektonicznego autorstwa Ewy i Marka Dziekońskich, przygotowanego w związku z ogłoszonym w 1957 roku konkursem na projekt kościoła pw. Matki Boskiej Królowej w Tychach. Praca otrzymała 1 wyróżnienie. Z powodu cofnięcia przez ówczesne władze pozwolenia na budowę, sam kościół nigdy nie powstał. Planowano jego realizację na terenie między osiedlami F1 i F2, według zwycięskiego projektu architektów Marii i Andrzeja Czyżewskich.
Anna Szpakowska–Kujawska urodziła się 31.08.1931 roku w Bydgoszczy. W 1945 r. zamieszkała we Wrocławiu. W 1950 r. ukończyła tamtejsze Liceum Sztuk Plastycznych. W latach 1950–1956 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnej Akademii Sztuk Pięknych). W 1956 r. uzyskała dyplom na Wydziale Malarstwa Architektonicznego. Członkini ugrupowania artystycznego „Szkoła Wrocławska” (od 1967 r. „Grupa Wrocławska”). Począwszy od początku lat 60. odbyła liczne podróże (rejs po Morzu Czarnym i części Morza Śródziemnego, Azja Centralna, Afryka), które stały się inspiracją do kolejnych etapów twórczości artystki. Zajmuje się malarstwem, ceramiką, rysunkiem i kolażem. Prace swe prezentowała na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce i za granicą, m.in.: 1964 – Festiwal Malarstwa Wspóczesnego w Szczecinie; 1966 – Wystawa „100 obrazów polskich malarzy”, Sztokholm; 1968 – Wystawa „Sześciu malarzy z Wrocławia”, Paryż, Galeria Lambert; 1970 – Sympozjum i wystawa „Wrocław ’70”; 1973 – Wystawa „Sztuka wrocławska” w Duisburgu i Monachium; 1985 – Festiwal Malarstwa Współczesnego w Cagnes sur Mer, Francja; 1990 – Wystawa „Sztuka Wrocławia 1945–1970”, Muzeum Narodowe we Wrocławiu; 1995 – Wystawa „Surrealiści polscy” BWA, Wrocław, Częstochowa, Toruń; 2005 – Wystawa indywidualna, Muzeum Narodowe we Wrocławiu. Jest m.in. autorką projektów i realizatorką nieistniejących kompozycji w technice malarstwa ceramicznego, które zdobiły parterowe ściany przy wejściach do klatek schodowych budynków na osiedlu M (1973).
dr Patryk Oczko
Literatura:
P. Oczko: Tychy. Sztuka w przestrzeni miasta. Tychy 2015, s. 192
