Akwarela w formie stojącego prostokąta przedstawia fantastyczną istotę płci męskiej o czerwonej skórze, tzw. Utopca. Jest on ubrany w białą koszulę z czerwonym krawatem, czerwone spodnie i kamizelkę, ma zarzucony na ramiona czerwony płaszcz, a na głowie kapelusz w takim samym kolorze. W prawej ręce trzyma długą fajkę, zza lewej poły płaszcza wychodzi mu zielona, wielka żaba. Lewa noga Utopca niknie poniżej kolana, zamieniając się w wodę. Na lewo od utopca leży na ziemi harmonia, za nim ciek wodny, płynący w głąb kompozycji, nad którym po prawej wznoszą się zabudowania. Wzdłuż dolnej krawędzi po prawej stronie sygnatura: „Ireneusz Botor 2009”. W narożniku p.d. wytłoczona nazwa papieru: „Archos / France”. Na odwrocie ołówkiem: „Utoplec starotyski (z cyklu Ksiyngi starotyski) / Pojawiał się w starym korycie Potoku Tyskiego, / które do lat 40-tych wiodło obecną ulicą Solną. / mal. Ireneusz Botor 2009”.
Ireneusz Botor urodził się w 1956 roku w Tychach. Studiował na katowickim Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Od 2004 roku pracuje na Uniwersytecie Śląskim. W jego dorobku znajdują się m.in. następujące cykle malarskie: „Zwierzostoły”, „Chleby”, „Ślady” (wraz z Sonią Botor), „Zapis”, „Biedaszyby” i „Studium dwóch kobiet”. Artysta zrealizował prace z zakresu malarstwa monumentalnego, m.in. malowidło przedstawiające Ostatnią Wieczerzę w kościele św. Marii Magdaleny w Tychach. Prezentował swą twórczość na ponad dwudziestu wystawach indywidualnych, brał udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju oraz za granicą.
oprac. dr Patryk Oczko
