Jadzia z braćmi i rodzicami na podwórzu przed domem mieszkalnym na osiedlu C (C2).
„W latach 60. XX w. dzieci nie miały takich atrakcji jak obecnie. Nie było komputerów, a dostępnych telewizorów było niewiele. Gdy na osiedlu pojawiał się fotograf z kucykiem, wszystkie dzieci chciały usiąść na kucyku. Radości było, co niemiara. Do zdjęcia ustawiała się kolejka zniecierpliwionych dzieci. Z sentymentem wracam pamięcią do tamtych lat i miło wspominam rodziców i braci, na których zawsze mogłam liczyć.”
